Ogrodnictwo - kosmopolityzm stary jak świat
Bez względu na wiek, płeć, narodowość, wykształcenie, pochodzenie, miejsce zamieszkania ......
ogrodnik amator jest taki sam. Ich ogrody są różne, ale stosunek do zajęcia, natury, roślin, zwierząt, matki Ziemi ... nie.
Umieszczając w ogrodzie mieszankę ludzką posiadającą tylko (lub aż) jedną cechę wspólną - miłość do ogrodu - w 5 minut społeczność się porozumie. Polak z Chińczykiem, młody ze starym, intelektualista z analfabetą. Poczują więź i wzajemną sympatię już od furtki prowadzącej do ogrodu.
To pielęgnacja roślin czyni takie cuda :)
Nikt ich nie uczy - sami z siebie jak Ziemia długa i szeroka - z serca i miłości do ogrodów - szanują przyrodę. To część ludzkości świadoma przynależności do ekosystemu, troszczyć się i nie szkodzić. Będąc tak blisko gleby, doświadczając jej dobroci (powiadam Wam jest jak matka), kiedy pozwala ci doświadczyć cudu narodzin - stajemy się lepsi nawet gdybyśmy nie chcieli. Magia działa.
Człowiek to stworzenie stadne (samotne wilki, wyjątki, potwierdzają tylko tę regułę). Szuka zbiorowości w której się dobrze czuje, jest rozumiany, wspierany. Jest taki sam, a nie że dziwoląg, prawda? Chce być szczęśliwy i uszczęśliwiać.
Ogrodnik jest pojęciem uniwersalnym, kosmopolitycznym. Nie ważne w czym masz "fun" - w kwiatach, marchewce czy uprawie skalniaka - za każdym razem sprowadza się do jednego. Szacunku i podziwu przyrody, ciężkiej pracy, troski o roślinę. Jeśli sam jesteś ogrodnikiem, a spotykasz obcą ci osobę i dowiadujesz się, że ona pracuje w ogrodzie - jakże dużo już o niej wiesz. I lubisz od razu. Czyż nie?
Oczywiście, nie ma ideałów. Tu podobnie. Przykładowo, w podgrupie ogrodników "wystawowców" czy maniaków chcących wyhodować największy na świecie okaz - miło nie jest. Z tym, że u takich "ogrodników" priorytetem jest rywalizacja - roślina robi za wymówkę.
Marzy mi się, aby pojęcie rolnik oznaczało to samo co ogrodnik amator. Ale chyba długo, długo nie o ile w ogóle. Współczesne rolnictwo idzie w złą stronę.